شهید بهشتی علاقه‌ای به داشتن چندین منصب نداشت(2)

 به گزارش پایگاه تخصصی مسجد، روز ۷ تیر ۱۳۶۰ بر اثر انفجار یک بمب نیرومند در مقر حزب جمهوری اسلامی در تهران ، آیت‌الله بهشتی و ۷۲ تن از یاران امام خمینی به شهادت رسیدند. عامل این انفجار «محمدرضا کلاهی صمدی» از عناصر نفوذی فرقه رجوی بود.

هفتم تیر جلسه هفتگی حزب در سالن اجتماعات دفتر مرکزی در سرچشمه تهران برگزار شده بود،‌ مطابق هر یکشنبه. قرار بود موضوع جلسه تورم و انتخابات ریاست جمهوری، باشد، برای همین تعدادی از وزرای اقتصادی دولت نیز در آن حضور داشتند اما بحث عوض شد. اعضا خواستند که درباره کاندیدای حزب برای ریاست جمهوری سخن بگویند، چرا که تنها یک هفته از عزل بنی‌صدر گذشته بود و کشور رئیس جمهور نداشت. دکتر محمد بهشتی، دبیرکل حزب جمهوری اسلامی، از محمدعلی رجایی سخن گفت که اگرچه عضو حزب نیست اما شرایط لازم را دارد. سخن به درازا نکشید و با انفجاری دیوار فرو ریخت و ۷۳ نفر شهید شدند. رئیس دیوان عالی کشور،‌ ۲۷نماینده مجلس، چهار وزیر و ۱۲ معاون وزیر در جمع متوفیان بودند.

حادثه هفتم تیر ۱۳۶۰ که از بزرگترین اقدامات تروریستی فرقه رجوی پس از پیروزی انقلاب اسلامی محسوب می شد به فاصله یک روز پس از انفجار در مسجد ابوذر تهران که منجر به مصدومیت شدید حضرت آیت الله خامنه‌ای شد، به وقوع پیوست.

در روز حادثه تعدادی از اعضای حزب و مسئولان قبل از جلسه شهید بهشتی پشت ایشان نماز را به جماعت خوانده بودند و بعد از نماز محل را ترک کرده بودند. یکی از این افراد حجت الاسلام مجتبی همدانی امام جماعت مسجد جامع امام سجاد(ع) فلکه دوم صادقیه است.

به بهانه سی و هفتمین سالگرد ترور خونبار حزب جمهوری اسلامی مصاحبه‌ای با این امام جماعت فعال داشتیم. امام جماعتی که مسجد وی پر از شور شوق و حضور نوجوانان و جوانان است.

با اینکه در طول مصاحبه بارها چشمان ایشان اشک باران شد و گاهی هق هق گریه مصاحبه را قطع می‌کرد، ولی ایشان با صبری مثال زدنی از شهید بهشتی و دورانش گفت. آنچه در ادامه می‌خوانید بخش دوم مصاحبه پایگاه تخصصی مسجد با حجت الاسلام همدانی امام جماعت مسجد امام سجاد(ع) است.

با توجه به اینکه از جوانی با شهید بهشتی ارتباط داشتید حتماً خاطرات خوبی از ایشان دارید. لطفا از این خاطرات بگویید.

من خاطرات زیادی از دکتر بهشتی دارم که یکی از آنها را برای شما بیان می کنم، خاطره‌ای که هربار یادش می‌‎افتم منقلب می‌شوم.

ما از ایشان درخواستی برای تشکیل جلسه در مورد مسائل و مشکلات داخل حزب داشتیم. ایشان گفتن؛ صبح فلان روز به دفتر قوه قضاییه تشریف بیاورید، صبح روزمقرر به آنجا رفتیم. مسئول دفتر ایشان گفتند؛ برای دکتر بهشتی مهمانی آمده و نمی توانند شما را بپذیرند. ما خیلی ناراحت شدیم که با وجود قراری که با ما گذاشته بودند و با توجه به اینکه انسان خوش قول و منظمی هستند، چرا وقت ما را به دیگری دادند؟

وقتی بر گشتم نامه ای خطاب به دکتربهشتی نوشتم با این مظمون: بسم الله الرحمن الرحیم... چند آیه از اول سوره‌ «عبس» را نوشتم وبه آقای درخشان مسئول دفترشان دادم.

 بعد ازظهر همان روز آقای درخشان بنده را به دفتر دعوت کردند. وقتی که رفتم، شهید بهشتی روی سجاده نشسته بودند. من را به کنار خود دعوت و دلجویی کردند. گفتند؛ این چه حرفی است که می زنید(آیات سوره عبس)، ما شما را خیلی دوست داریم. در آن لحظه مهمانی برای من رسیده بود که نمی توانستم ایشان را رد کنم. مسئله ای مربوط به قوه قضاییه بود و باید در اسرع وقت راجع به آن صحبت می‌شد. همچنین با خودم گفتم، شما خودی هستید و بعدا خدمت شما هستیم. دلجویی و رفتار ایشان من را تحت تأثیر قرار داد.

در بین صحبت‌ها و نقل قول‌های شهید بهشتی، راجع به مسجد و امامت جماعت، حرفی زده شد که خاطراتان باشد؟

چون آن موقع من هنوز روحانی نشده بودم و امام جماعت نبودم سوالی در این زمینه نکردیم و بحثی هم پیش نیامد. ولی خوب ایشان نماز را اکثراً به جماعت می خواندند و ما هم علاقه داشتیم که پشت سر ایشان نماز بخوانیم. اکثر اوقات، نماز را در محل حزب(سرچشمه) می خوانیدم.

بعضی مواقع شب ها قبل از جلسات شورای مرکزی حزب، که بیشتر روزهای یکشنبه بود، مسولان مملکت می آمدند و ماهم پشت سر ایشان نماز می خواندیم. تصویر یکی ازاین نمازها موجود است و الان در شورای مرکزی است.

بنظر شما تا چه میزان نیاز است که امام جماعت‌های امروز، به زندگی شهید بهشتی بپردازند و اصولاً از زندگی تفکرشهید بهشتی چه چیز را می توانند به عنوان امام جماعت بیاموزند و ارائه دهند؟

شهید بهشتی، شهید مطهری و شهید مفتح انسانهای والا مقام و بسیار وارسته‌ای بودند. خوشبختانه من در خدمت همه این عزیزان بودم و جلسات متعددی در کنار این بزرگواران داشتم. به عنوان مثال؛ با آقای مطهری جلساتی درباره مباحث قرآنی داشتیم.

همه ما ائمه جماعات، باید از این بزرگواران الگو بگیریم. اول از لحاظ عمق درسی و عمق اطلاعات مذهبی و دوم از لحاظ خلوص و تقوایی که این عزیزان داشتند و به هیچ عنوان مسائل مادی برای ایشان مطرح نبود.

در مورد اخلاص شهید بهشتی در کارهایشان بیشتر توضیح دهید.

ایشان در همه کارهای خود اخلاص داشتند و همیشه می‌فرمودند: ما شیفتگان خدمتیم نه تشنگان قدرت!

بخوبی در خاطرم هست زمانی را که در دانشگاه تهران، دانشکده حقوق یا فنی از شهید بهشتی برای سخنرانی دعوت کردیم. این دعوت مصادف بود با زمانی که منافقین علیه آقای بهشتی مرتب سم پاشی می‌کردند. ما برای ایشان در دانشگاه تهران برنامه گذاشتیم بعد از صحبت ایشان در دانشکده فنی دانشگاه تهران، قرار شد به سوالات دانشجوها پاسخ دهند. سوال را از طریق بنده به ایشان دادند. پرسیده بودند برنامه شما برای ریاست دیوان عالی کشور چیست؟

ایشان با تعجب از من که کنارشان ایستاده بودم، پرسیدند: مگر کسی اعلام کرد که من به عنوان رئیس دیوان عالی کشور انتخاب شدم؟

گفتم: بله ساعت 2 اعلام کردند.

آقای بهشتی فرمودند؛ من هفته قبل خدمت امام بودم. ایشان پیشنهاد کردند که ریاست دیوان عالی کشور  را بپذیرم. من به ایشان عرض کردم که می خواهم به کارهای حزب برسم. لذا اجازه دهید تا من فرد دیگری را به شما معرفی کنم. از روز شنبه تا امروز(چهارشنبه) که در اینجا هستم(دانشگاه تهران)، امکان اینکه کسی را به ایشان معرفی کنم نبود. لذا ایشان بدون اینکه من در جریان باشم، من را انتخاب کردند و من هم این تکلیف را می‌پذیرم.

منظور من از بیان این خاطره این بود که ایشان علاقه‌ای به داشتن چند منصب نداشتند ولی آنچه امام(ره) تکلیف می‌کردند را با جان و دل قبول می‌کردند و این مصداق همان شیفتگان خدمت است که ایشان بر آن تأکید داشتند. در ابتدای آن جلسه به دلیل سم‌پاشی منافقین استقبال کمی از ایشان شد ولی در پایان جلسه دانشجوها با شعار زنده‌باد بهشتی ایشان را بدرقه کردند و جالب اینجا بود که دانشجویان منتقد در صف اول شعاردهندگان بودند. گویی رفتار آن روز شهید بهشتی توانسته بود افکار مسموم آنها را پاک کند.