فخرفروشى در مدیریت مساجد «أَ جَعَلْتُمْ سِقَایَةَ الحَْاجّ وَ عِمَارَةَ الْمَسجِدِ الحَْرَامِ کَمَنْ ءَامَنَ بِاللَّهِ
وَ الْیَوْمِ الاَخِرِ وَ جَهَدَ فى سبِیلِ اللَّهِ لا یَستَوُنَ عِندَ اللَّهِ وَ اللَّهُ
لایهْدِى الْقَوْمَ الظلِمِینَ».
«چگونه آب دادن به حاجیان و تعمیر مسجدالحرام را با رفتار
کسى که به خدا و روز جزا ایمان آورده و در راه خدا جهاد نموده
برابر مىکنید؟ و حال آنکه این دو طائفه نزد خدا یکسان نیستند.
و خداوند مردم ستمگر را هدایت نمىکند».
احکام
1 ـ مدیریت مساجد امرى معنوى محسوب مىشود و هرگونه خودنمایى
و فخرفروشى در این مورد نکوهیده است.
2 ـ مقایسه درجهبندى میان عملهاى عبادى و معنوى امرى مشروع است.
پس بین افراد واجد اوصاف معنوى نیز مىتوان تمایز قائل شویم.