سؤال 64 ـ چرا خواندن شعر در مسجد نهى شده است؟ و آیا این نهى شامل همه انواع شعر مىشود؟
مسجد جایگاه عبادت و راز و نیاز با خالق هستى است و هرچه مخالف این باشد، انجام آن در مسجد صحیح نیست. در روایت وارد شده است که امام سجّاد علیهالسلام مىفرماید: پیامبر اکرم صلىاللهعلیهوآله به مسلمانان دستور دادند که به کسى که در مسجد شعر مىخواند، بگویید: «فضَّ اللّهُ فاکَ! اِنّما نُصبِت المساجدُ لِلقرآنِ»؛[1] خداوند دندانهایت را بشکند! مساجد را براى قرآن خواندن ساختهاند.
شهید اول پس از ذکر احکام مسجد در ذیل روایت مزبور، مىفرماید: بعید نیست که اینگونه روایات را بر اشعارى حمل کنیم که فایدهاى در بر نداشته باشند و یا مشتمل برخلاف واقع و مبالغهآمیز باشند. اما اشعارى که دربردارنده موعظه وحکمت و اندرز هستند یا بیانگر سنّت و سیره پیامبر و اهلبیتش باشند، نه تنها خواندن آنها در مسجد مذموم و نکوهیده نیست، بلکه پسندیده و مطلوب نیز مىباشند.[2]
علاّمه مجلسى قدسسره ضمن نقل سخن شهید در ذیل روایت مزبور، در بحارالانوار اضافه مىکند: مؤیّد سخنان شهید اول آن است که امام على علیهالسلام در خطبههاى خویش، که غالبا در مسجد ایراد مىشدند، به ابیاتى از اشعار شعرا استشهاد مىنمودند. همچنین شاعران مدّاح مانند حسان در حضور معصومان علیهمالسلام در مسجد، شعر مىخواندند. علاوه براین، مدح معصومان علیهمالسلام خود عبادتى بزرگ است و مسجد نیز جایگاه عبادت. پس مرادِ روایات اشعار باطل و بىفایده است.[3]
[1] . اصول کافى، ج 3 ، ص 379 .
[3] . بحارالانوار، ج 80 ، ص 363 ـ 364 .