نمایش صفحات

 

          1 . محمد بن على بن محبوب عن الحسن بن علىّ الکوفى عن جعفر بن محمد عن عبداللّه‏ بن میمون القدّاح عن جعفر بن محمد عن أبیه علیه‏السلام قال: قال النّبى صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: تَعَاهَدُوا نِعَالَکُمْ عِنْدَ أَبوَابِ مَسَاجِدِکُمْ وَ نَهَى أَنْ یَتَنَعَّلَ الرَّجُلُ وَ هُوَ قَائِمٌ.[1]

         پیامبر خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله فرمودند: کفش‏هایتان را در هنگام ورود به مسجد بررسى کنید (تا مبادا آلوده باشد) و از این‏که مردان در حال ایستاده این کار را انجام دهند نهى فرمودند.

          2 . الحسن الطبرسى فى (مکارم‏الأخلاق) عن النبى صلى‏الله‏علیه‏و‏آله فى قوله تعالى: خُذُوا زِیْنَتَکُمْ عِنْدِ کُلِّ مَسْجِدٍ.[2] قال: تَعَاهَدُوا نِعَالَکُمْ عِنْدَ أَبْوَابِ الْمَسْجِدِ.[3]

         شیخ طبرسى در مکارم الأخلاق در ذیل آیه‏ى شریفه که مى‏فرماید: «زینت خویش را به هنگام مسجد رفتن برگیرید و به همراه داشته باشید» از رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله نقل مى‏کند که مقصود اینست که: هنگامى که به در مساجد مى‏رسید، کفش‏هاى خود را بررسى کنید.

 

روایات اهل‏سنّت

          1 . حدثنا موسى بن اسماعیل عن حماد بن زید عن أبى‏نعامة السعدى عن أبى‏نضرة عن أبى‏سعید الخدرى قال بینما رسول اللّه‏ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله یُصَلِّى بأصحابه... و قال: اذا جاء أحَدُکُمُ الَى الْمَسْجِدِ فَلْیَنْظُرْ فَان رأى فى نَعْلَیْهِ قَذِرا أو أذى‏ءً فلیمسحه و لیصل فیهما.[4]         رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آلهروزى با اصحابش نماز مى‏خواندند و فرمودند: هنگامى که یکى از شما به مسجد مى‏آید، به کفشهایش نگاه کند، پس اگر در آنها آلودگى دید، آنها را بر زمین بکشد و پاکشان کند.

          2 . مَنْ أرادُ أَنْ یَدْخُلِ الْمَسْجِدَ فَنَظَرَا إلى أسْفَل خُفَیْهِ أَوْ نَعْلَیْهِ تَقُولُ الملائِکَةُ: طَبَتْ وَ طابَتْ لَکَ الْجَنَّةُ ادخل بِسَلامٍ.[5]

         کسى که مى‏خواهد به مسجد وارد شود، پس زیر چکمه یا کفش‏هایش را وارسى کند. ملائکه الهى به او مى‏گویند: خوش آمدى و خوش‏باد براى تو بهشت، داخل شو و درود بر تو.

 

 



[1]التهذیب، ج 3 ، ص 255 ، ح 29 . سند شیخ طوسى به محمد بن على بن محبوب در صفحه 71 ذکر شد.
وسائل‏الشیعة، ج 5 ، ص 229 ، ح 6409 / بحارالأنوار، ج 80 ، ص 368 . نظیر این روایت در منابع اهل سنت وارد شده است، ر.ک: کنزالعمال، ج 7 ، ص 663 .

[2] .  اعراف:  31 .

[3]مکارم‏الأخلاق، ص 123 / بحارالأنوار، ج 80 ، ص 366 / وسائل‏الشیعة، ج 5 ، ص 230 ، ح 6411 .

 

[4]سنن ابى‏داود، ج 1 ، ص 154 ، ح 65 / کنزالعمال، ج 7 ، ص 534 و 663 .

[5]کنزالعمال، ج 7 ، ص 665 ، ح 20809 .