1 . مُحَمد بن یحیى عن مُحَمَّدِ بن الْحُسَینِ عَن مُوسَى بنِ طَلْحَةَ عَنْ أبىبَکْر بن عِیسى بنِ أَحْمَدَ الْعَلَوِىَّ قَالَ: کُنْتُ فى الْمَسْجِدِ وَ قَدْ جِىءَ بِجَنَازَةٍ فَأَرَدْتُ أَن أُصَلِّىَ عَلَیْها فَجَاءَ أَبُوالْحَسَنِ الأَوَّلُ علیهالسلام فَوَضَعَ مِرْفَقَهُ فى صَدْرِى فَجَعَلَ یَدْفَعُنِى حَتّى خَرَجَ مِنَ الْمَسْجِدِ فَقالَ: یا أَبابَکْرٍ! انَّ الجَنائِزَ لایُصَلَّى عَلَیْهافِى الْمَسَاجِدِ.[1]
ابوبکر بن عیسى مىگوید: در مسجد بودم که جنازهاى آوردند، خواستم بر آن نماز بگزارم، امام کاظم علیهالسلام دست بر سینهى من گذاشتند تا اینکه مرا از مسجد بیرون کردند. آنگاه فرمودند: اى ابابکر! در مسجد بر جنازهها نماز گزارده نمىشود.
2 . احمد بن محمد بن عیسى عن الْحُسین بن سعید عن فضالة عن أبان بن عثمان عن الفضل بن عبدالملک قال: سألت أباعبداللّه علیهالسلام: هَلْ یُصَلِّى عَلَى الْمَیِّتِ فى الْمَسْجِدِ؟ قالَ: نَعَمْ.
فضل بن عبدالملک مىگوید: از امام صادق علیه السلام دربارهى نماز گزاردن بر مردگان در مسجد سؤال کردم؟ حضرت فرمودند: بله جایز است.
در جمع بین این دو روایت به کتب فقهى مراجعه شود. اگرچه سند روایت اوّل معتبر نیست و روایت دوم صحیحه است و با اسناد مختلف نقل شده است.[2]
روایات اهل سنّت
1 . حدثنى على بن حجرالسعدى و اسحاق بن ابراهیم الحنظلى عن عبدالعزیز بن محمد عن عبدالواحد بن حمزة عن عباد بن عبداللّه بن الزبیر: أنَّ عَائِشَةَ أَمَرَتْ أَن یُمَرَّ بِجَنَازَةِ سَعْدِ بْنِ أَبِىوَقَّاصٍ فِى الْمَسْجِدِ فَتُصَلِّىَ عَلَیْهِ، فَأَنْکَرَ النَّاسُ ذلِکَ عَلَیْها، فَقالَتْ: مَا أَسْرَعَ ما نَسِىَالنَّاسُ! ما صَلَّى رَسُولُ اللّهِ صلىاللهعلیهوآله عَلَى سُهَیْلِ بْنِالْبَیْضَاءِ اِلاَّ فى الْمَسْجِدِ.[3]
به نقل از عباد بن عبداللّه بن زبیر، عایشه دستور داد جنازه سعد بن أبىوقاص را به مسجد ببرند تا بر او نماز بخواند، پس مردم این کار را بر او خرده گرفتند، عایشه گفت: چه زود مردم فراموش کردند که رسول خدا صلىاللهعلیهوآله بر جنازهى سهیل بن بیضاء در مسجد نماز گزارد.
2 . حدثنا على بن محمد عن وکیع بن ابن أبى ذئب عن صالح مولى التوأمة عن أبى هریرة قال: قَالَ رَسُول اللّه صلى الله علیه وآله مَنْ صَلّى عَلَى جِنازَةٍ فِى الْمَسْجِدِ فَلَیْسَ لَهُ شِیىءٌ.[4]
ابوهریره از رسول خدا صلى الله علیه وآله روایت کرد که فرمود: هر کس بر جنازهاى در مسجد نماز بخواند، ایرادى بر او وارد نیست.
[1] . الکافى، ج 3 ، ص 182 / التهذیب، ج 3 ، ص 326 ، ح 42 . سند شیخ طوسى به محمد بن یحیى در صفحه 73 ذکر شد. الاستبصار، ج 1 ، ص 473 ، ح 3 . در سند عن محمد بن الحسن وارد شده است.
[2] . التهذیب، ج 3 ، ص 320 ، ح 18 . سند شیخ به احمد بن محمد بن عیسى در مشیخه این چنین است: و من جملة ذکرته عن احمد بن محمد بن عیسى: ما رویته ـ بهذه الأسانید ـ عن محمد بن یعقوب عن عدة من أصحابنا عن أحمد بن عیسى. و عن محمد بن على بن محبوب عن احمد بن محمد و در ص 325 ، ح 39 مىفرماید: على بن الحسین عن سعد بن عبداللّه عن احمد بن محمد بن عیسى... مثله. در حدیث شماره 40 مثل همین روایت را با این سند نقل مىکند: على بن الحسین عن محمد بن یحیى عن محمد بن الحسین عن محمد بن سنان عن العلاء بن رزین عن محمد بن مسلم عن أحدهما علیهالسلام مثل ذلک. من لایحضره الفقیه، ج 1 ، ص 165 / الاستبصار، ج 1 ، ص 473 / وسائلالشیعة، ج 3 ، ص 122 ، ح 3190 .
[3] . صحیح مسلم، ج 3 ، ص 62 ، در ادامه دو روایت با سند مختلف به همین مضمون نقل مىکند / سنن ابن ماجة، ج 1 ، ص 486 ، ح 1518 .
[4] . سنن ابنماجة، ج 1 ، ص 486 ، ح 1517 .