1 . محمد بن على بن محبوب عن محمد بن الحسین عن على بن أسباط عن على بن جعفر قال: سَأَلْتُ أَبَاالْحَسَنِ علیه‏السلام عَنِ الأَذَانِ فِى الْمِنارَةِ، أَسُنَّةُ هُوَ؟ فَقالَ: اِنَّما کَانَ یُؤَذَّنُ لِلنَّبِىِّ صلى‏الله‏علیه‏و‏آلهفِى‏الْأَرْضِ وَ لَمْ تَکُنْ یَومَئذٍ مَنارَةٌ.[1]

         على بن جعفر مى‏گوید: از امام کاظم علیه‏السلام سؤال کردم: آیا اذان گفتن در مناره سنّت است؟امام علیه‏السلامفرمود: براى پیامبر صلى‏الله‏علیه‏و‏آله بر روى زمین اذان مى‏گفتند، در آن ایام مناره‏اى نبود.

          2 . احمدُ عن البرقى عن النوفلى عن السکونى عن جعفر عن أبیه عن آبائه علیه‏السلام أَنَّ عَلِّیا علیه‏السلام مَرَّ عَلَى مَنَارَةٍ طَوِیْلَةِ فَأَمَرَ بِهَدْمِهَا ثُمَّ قَالَ: لاَ تُرْفَعُ الْمَنَارَةُ اِلاَّ مَعَ سَطْحِ الْمَسْجِدِ.[2]

         امام صادق علیه‏السلام به نقل از پدران بزرگوارش مى‏فرماید: على علیه‏السلام به مناره‏اى بلند برخورد کردند، فرمان داد تا آن را خراب کنند، آنگاه فرمودند: مناره را بایستى هم‏سطح با پشت‏بام مسجد ساخت.

          3 . و روى سعد بن عبداللّه‏ عن داود بن قاسم‏الجعفرى[3] قَالَ: کُنْتُ عِنْدَ أَبِى‏مُحَمَّدٍ علیه‏السلام فَقَالَ: اِذَا قَامَ الْقَائِمُ یَهْدُم الْمَنَارِ[4] والمقاصِیرِ التى فِى الْمَساجِد، فَقُلْتُ فى نَفْسِى لأى معنى هذا فَأقبل على فقال: مَعْنى هذا أَنَّها مُحْدثة مبتدعة، لَمْ یُبْنِها نَبِىُّ ولاحجةٌ.

          داود بن قاسم مى‏گوید: نزد امام حسن عسکرى علیه‏السلام بودم که فرمود: هرگاه حضرت قائم قیام کند مناره‏ها و مقصوره‏هایى را که در مساجد است را ویران مى‏کند، با خود گفتم: این کار به چه معنایى است؟ امام رو به من کرد و فرمود: به معناى بدعت‏گذارى در دین است که هیچ پیامبر و حجت خدا به ساخت آن اقدام ننموده است.

          به‏نظر مى‏رسد در جمع بین روایات دوم و سوم مى‏توان گفت: مقصود انهدام مناره‏هاى بلند است که از سطح مساجد بلندتر ساخته مى‏شود و الاّ اگر هم‏سطح با مساجد باشد اشکالى ندارد. همان‏طور که در در روایت دیگر که در بحث «طلاکارى مساجد» ذکر شد از بلند ساختن مناره نهى شده بود.