1 . عَلِىُّ بن ابراهیمَ عن أبیه
عن ابن أبىعُمَیر عن هشام بن سالمٍ عن أبىعبداللّه علیهالسلام قالَ:
اِنَّ أَمِیرَالْمُؤمِنِینَ علیهالسلام رَأَى
قاصّا فِى الْمَسْجِدِ فَضَرَبَهُ بالدِّرَّةِ و طَرَدَهُ.
امام صادق علیهالسلام مىفرماید:
امام على علیهالسلام قصّهگویى را در مسجد دیدند پس
او را کتک زدند و از مسجد بیرون کردند.
ظاهرا مقصود
برخورد با افرادى است که با افسانهها وقت مردم را به بطالت مىگذراندند، ولى چنانچه
قصّه مشتمل بر موعظه و اندرز باشد نظیر قصههاى قرآنى یا داستانهاى زندگىمعصومین علیهالسلام، قطعا
نقل آنها در مسجد اشکالى ندارد.
.
الکافى، ج 7 ، ص
263 ، ح 20 / التهذیب، ج 10 ، ص
149 ، ح 26 . سند شیخ طوسى به علىبن ابراهیم در مشیخه این چنین است: و ما ذکرته عن على بن ابراهیم بن هاشم: فقد
رویته ـ بهذه الأسانید ـ عن محمدبن یعقوب،
عن على بن ابراهیم. و أخبرنى ـ
أیضا ـ بروایاته الشیخ أبوعبداللّه محمد بن محمد بن النعمان، والحسین بن
عبیداللّه و احمد بن عبدون کلّهم: عن أبىمحمدالحسن بن حمزهالعلوى، الطبرى عن
علىبنابراهیم / وسائلالشیعة، ج 5 ، ص 244، ح 6451 و ج 17 ، ح 22221 / بحارالأنوار، ج 69 ، ص 265 .