نمایش صفحات

 

          چهار روایت در ارتباط با نهى از بلند کردن صدا در مسجد در ذیل عنوان «خرید و فروش در مسجد» نقل شده است.

          1 . حدثنا الحسن بن عبداللّه‏ بن سعیدالعسکرى عن محمد بن عبداللّه‏ البزاز عن احمد بن محمد بن ابراهیم‏العطار عن أبوالربیع سلیمان بن داود عن فرج بن فضالة عن یحیى بن سعید عن محمد الحنفیة عن على بن أبى‏طالب علیه‏السلام قال: قال رسولُ اللّه‏ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: اذا فَعَلَتْ خَمْسَ عَشْرَةَ خَصْلَةً حَلَّ بِهَآ الْبَلاءُ... وَارْتَفَعَتِالأَصْوَاتُ فى الْمَسَاجِدِ.[1]

         امام على علیه‏السلام مى‏فرماید رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آلهفرمود: هرگاه امتم دچار پانزده خصلت شود، بلا بر آنان نازل مى‏شود، یکى از آنها این است که صداها در مسجد بلند شود.

 

روایات اهل‏سنت

           1 . حدثنا الحسن بن على عن عبدالرزاق عن معمر عن اسماعیل بن أمیة عن أبى سلمة عن أبى‏سعید قال: اعْتَکَفَ رَسُولُ اللّه‏ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله فِى الْمَسْجِدِ فَسَمِعَهُمْ یَجْهَرونَ بِالقِرائةِ، فَکَشَفَ‏السِّرَ و قَال: أَلا اِنَّ کُلَّکُمْ مُنَاجٍ رَبَّهُ فَلاَ یُؤذِیَنَّ بَعْضُکُمْ بَعْضَا وَ لا یَرْفَع بَعْضُکُمْ عَلَى بَعْضٍ فِى‏القِرائَةِ أو قَالَ فى‏الصَّلاةِ.[2]

         ابى‏سعید مى‏گوید: رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله در مسجد اعتکاف کرده بود که شنید مردم با صداى بلند قرآن مى‏خوانند، حضرت پوشش را کنار زدند و فرمودند: بدانید که در راز و نیازتان با پروردگار، هرگز نباید موجب آزار یکدیگر بشوید و نیز در تلاوت قرآن یا به قولى در خواندن نماز، صدایتان را نسبت به یکدیگر بلند نکنید [مزاحم عبادت یکدیگر نشوید.]



[1] .  الخصال، ج 2 ، ص 500 ، ح 1 / ح 2 همین باب در خصال مثل همین روایت است و سند این چنین است: أبو سعید محمد بن الفضل عن ابویحیى البزاز عن محمد بن حسام بن عمران البلخى عن قتیبة بن سعید عن فرج بن فضالة... شیخ طوسى در أمالى با این سند نقل مى‏کند: أخبرنا جماعة عن أبى‏المفضل عن عبداللّه‏ بن سعد بن یحیى عن اسماعیل بن عبداللّه‏ بن خالد القاضى قال ابوالمفضل و حدثنا اسحاق بن ابراهیم بن حماد عن الربیع بن تغلب عن فرج‏بن فضاله قال و حدثنى محمد بن یوسف بن بشربن النضر عن ابوخیثمة على بن عمرو بن خالد الحرانى عن أبیه قال حدثنا أبوفضالة فرج بن فضالة مثله. ص 516 ـ 515 / بحارالأنوار، ج 6 ، ص 310 / وسائل‏الشیعة، ج 17 ، ص 311 ، ح 22624 ، به همین مضمون در منابع اهل‏سنت نیز نقل شده است. ر.ک: سنن‏الترمذى، ج 3 ، ص 335 ـ 334 ، ح 2307 .

[2] .  سنن ابى‏داود، ج 1 ، ص 299 ، ح 1332 .