1 . عدةٌ من أَصحابنا عَن احمد بن محمدٍ عن محمد بن اسماعیل عن بعض أَصْحَابنا عَنْ أَبِى‏عبداللّه‏ِ علیه‏السلامقال: قُلْتُ نَکُونُ بِمَکَّةَ أَو بِالْمَدِینَةِ أَوِ الْحَیْرَةِ أوِالْمَوَاضِعِ الَّتِى یُرْجى فِیها الْفَضْلُ فَرُبَّما خَرَجَ الرَّجُلُ فَیَجِیى‏ءُ آخَرُ فَیَصِیْرُ مَکَانَهُ قَالَ: مَنْ سَبَقَ اِلَى مَوْضِعٍ فَهُوَ أَحَقُّ بِهِ یَوْمَهُ وَ لَیْلَتَهُ.[1]

         از امام صادق علیه‏السلامسؤال کردم: ما در مکّه یا مدینه یا حیره یا هر مکان دیگرى که امید داریم از قداست و فضیلت برخوردار باشد قرار مى‏گیریم، پس چه بسا مردى خارج مى‏شود از آن مکان و دیگرى مى‏آید و در جاى او قرار مى‏گیرد [ظاهرا فرض سؤال مربوط به صورتى است که نفر اول از این مکان انصراف نداده است] آیا این عمل جایز است؟ امام فرمود: هر کس زودتر به مکان مقدسى وارد شود در استفاده از آن مکان در همان روز و شب اولویت دارد.

          2 . محمد بن عیسى عن احمد بن محمد بن عیسى عن محمد بن یحیى عن طلحة بن زیدٍ عن أبى‏عبداللّه‏ علیه‏السلام قال: قالَ أمِیرُالمُؤمِنین علیه‏السلام: سُوْقُ الْمُسْلِمِینَ کَمَسْجِدِهِمْ فَمَنْ سَبَقَ اِلَى مَکانٍ فَهُوَ أَحَقُّ بِهِ إِلَى اللَّیْلِ.[2]

         امام صادق علیه‏السلام فرمود: حضرت امیر علیه‏السلام مى‏فرماید: بازار مسلمانان مثل مسجد آنان است. پس هر کس نسبت به مکانى بر دیگران پیشى بگیرد، نسبت به آن مکان تا شب سزاوارتر است.

          3 . على بن ابراهیم عن أبیه عن أبى‏عمیرٍ عَن بعض أصحابه عن أبى‏عبداللّه‏ علیه‏السلام قال: سُوقُ الْمُسْلِمینَ کَمَسْجِدِهِمْ یَعْنِى اِذَا سَبَقَ اِلَى السُّوقِ کانَ لَهُ مِثلَ الْمَسْجِدِ.[3]

         امام صادق علیه‏السلام مى‏فرماید: بازار مسلمانان مثل مسجد آنان است، یعنى زمانى که فردى نسبت به مکانى در بازار بر دیگران پیشى گرفت، آن مکان براى او مثل مسجد است یعنى دیگران حق استفاده از آنجا را ندارند.

          4 . و عن على علیه‏السلام أنّه قال: سُوقُ الْمُسْلِمِیْنَ کَمَسْجِدِهِمْ، الرَّجُلُ أَحَقُّ بِمَکَانِهِ حَتَّى یَقُومَ أَوْ تَغِیْبَ الشَّمْسُ.[4]

         امام على علیه‏السلام مى‏فرماید: بازار مسلمانان مثل مساجد آنان است. و مرد سزاوار به مکانى که گرفته است، مى‏باشد تا زمانى که از آنجا برخیزد یا آفتاب غروب کند.

          روایت دیگرى با همین متن با سند ذیل نقد شده است:

          5 . کتاب‏الأمامة والتبصرة عن أحمد بن على عن محمد بن الحسن عن محمد بن الحسن الصفار
عن ابراهیم بن هاشم عن النوفلى عن السکونى عن جعفر بن محمد عن أبیه عن آبائه علیهم‏السلام قال: قال رسول اللّه‏ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله .[5]