1 . و عن جعفر بن محمد علیه‏السلام أَنَّهُ قَالَ: یَؤُمُّ الْقَومَ أَقْدَمُهُمْ فَاِنِ اسْتَوَوا فَأَقْرَؤُهُمْ وَ اِنِ اسْتَوَوا فَأَفْقَهُهُمْ وَ اِنِ اسْتَوَوْا فأَکْبَرُهُمْ سِنّا وَ صَاحِبُ الْمَسْجِدِ أَحَقُّ بِمَسْجِدِهِ.[1]

         امام صادق علیه‏السلام مى‏فرماید: هرکس زودتر از دیگران هجرت نموده امام جماعت مردم شود [هجرت به مدینه در صدر اسلام، شاید امروز مصداق هجرت؛ هجرت براى کسب علوم دینیه باشد] و اگر همه از این نظر برابر بودند، آنکه بهتر قرائت مى‏کند و چنانچه در قرائت یکسان بودند، آنکه فقیه‏تر است و هرگاه در فقاهت همطراز بودند آنکه مسن‏تر است و صاحب مسجد به امامت جماعت در مسجدش سزاوارتر است.

          لازم به توضیح است که در ارتباط با شرایط عمومى امام جماعت و شرایط ویژه‏اى که هر امام جماعتى باید داشته باشد و اینکه چگونه نماز بخواند و چه شرایطى را رعایت بکند در کتب‏روایى و فقهى بحث‏هاى مفصلى شده است که ذکر آنها نقض غرض خواهد بود. لذا خوانندگان محترم به ابواب مختلف بحث «احکام‏الجماعة» که در کتب مختلف روایى آمده است، مراجعه کنند.