نمایش صفحات

 

          1 . قال أمیرالمؤمنین علیه‏السلام: جاءَ أعرابىٌّ مِنْ بَنِى عامرٍ إلى النَّبِىِّ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله فَسَأَلَهُ ـ فى حدیث‏ـ عَنْ شَرِّ بِقاعِ الأَرضِ وَ خَیْرِ بِقاعِ الأَرضِ؟ فقال له رسول‏اللّه‏ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: شَرُّ بقاعِ الأرضِ الأَسْواقُ... و خَیْرُ الْبِقاعِ الْمَساجِدُ وَ أحَبُّهُمْ الى اللّه‏ِ عَزَّوجَّل أوَّلُهُمْ دُخولاً و آخِرُهُم خروجا مِنها.[1]

         امام على علیه‏السلاممى‏فرماید: مردى از قبیله بنى‏عامر به حضور رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله آمدند و سؤال کردند از بدترین و بهترین مکان‏ها در روى زمین؟ رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله در پاسخ او فرمودند: بدترین مکان‏ها بازارها هستند، و بهترین مکان‏ها مساجدند، و محبوب‏ترین بندگان در نزد خداوند عزوجل کسانى هستند که؛ زودتر از همه داخل مسجد شوند و دیرتر از همه خارج گردند.

          2 . عِدَّةٌ منْ أصحابِنا، عن أَحْمَدَ بن مُحَمَّدٍ، عن ابن أبى‏عمیر، عن جابرٍ عن أبى‏جَعْفَرٍ علیه‏السلامقال: قال رسول اللّه‏ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله، لجبرئیل علیه‏السلام: یا جبرئیل، أىّ البقاع أحَبُّ الَى اللّه‏ِ عَزّوجَّلِ؟ قال: المَسْاجِدَ و أَحَبُّ أَهْلِها الى اللّه‏ِ أوّلهم دُخُولاً و آخِرُهُمْ خُرُوجا مِنْها.[2]          امام باقر علیه‏السلامفرمود: رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله از جبرئیل علیه‏السلامدرباره محبوب‏ترین مکان‏ها در نزد خداوند متعال سؤال نمود و حضرت جبرئیل فرمود: مساجد محبوب‏ترین مکان‏ها هستند، و محبوب‏ترین أهل مساجد کسانى هستند که زودتر از دیگران وارد مسجد مى‏شوند و دیرتر خارج شوند.

          3 . حدثنى محمد بن عبداللّه‏ بن جعفرالحمیرى عن أبیه عن على بن محمد بن سالم عن محمد بن خالد عن عبداللّه‏ بن حمادالبصرى عن عبداللّه‏ بن عبدالرحمن الأصم عن عبداللّه‏ بن بکیر فى حدیث طویل قال: قَالَ أَبُو عَبْدِاللّه‏ علیه‏السلام: یا ابْنَ بُکَیْرٍ! اِنَّ اللّه‏َ اخْتَارَ مِنْ بِقَاعِ الأَرْضِ سِتَّةٌ: البَیْتَ‏الْحَرَامَ وَالْحَرَمَ وَ مَقَابِرَ الأَنْبِیَاءِ وَ مَقَابِرَ الْأَوْصِیَاءِ وَ مَقَاتِلَِ [مقابر] الشُّهَدَاءِ وَالْمَسَاجِدَالَّتِىُ یُذْکَرُ فِیهَا اسْمُللّه‏ِ.[3]

         عبداللّه‏ بن بکیر در روایتى طولانى از امام صادق علیه‏السلام نقل مى‏کند که به او فرمود: اى ابن‏بکیر! خداوند از میان نواحى زمین شش مکان را انتخاب فرمود؛ بیت‏الحرام و حرم و قبور پیامبران، مقبره‏هاى اوصیاء، و محل درگیرى [آرامگاه‏ها و مقبره‏هاى ]شهداء و مساجدى که در آنها نام خدا برده مى‏شود.

 



[1] .  من لایحضره‏الفقیه، ج 3 ، ص 199 ، ح 3751 / وسائل‏الشیعة، ج 5 ، ص 293 ، ح 6581 و ج 17 ، ص 468 ، ح 23009 / در معانى‏الأخبار این روایت با این سند آمده است: أبىره عن سعد بن عبداللّه‏ عن احمد بن محمد بن عیسى عن احمد بن محمد بن أبى‏نصر البزنطى عن مفضل بن سعید عن أبى‏جعفر علیه‏السلام مثله. ص 168 / بحارالأنوار، ج 100، ص 97 و 81 ، ص 11 / مستدرک‏الوسائل، ج 3 ، ص 433 / در کتب اهل‏سنت تعبیر به احب‏البلاد و ابغض‏البلاد شده است. ر.ک: صحیح مسلم، ج 2 ، ص 133 ـ 132 / کنزالعمال، ج 7 ، ص 647 و ص 652  

[2] .  الکافى، ج 3 ، ص 489 ، ح 14 / و رواه الحسن بن محمدالطوسى فى أمالیه عن المفید عن جعفر بن محمد بن قولویه، عن أبیه، عن سعد بن عبداللّه‏، عن احمد بن محمد بن عیسى عن الحسن بن محبوب عن سیف بن عیرة عن جابرالجعفى عن ابى‏جعفر عن آبائه علیهم‏السلام قال:  ال رسول اللّه‏ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله، ص 145 / وسائل‏الشیعة، ج 5 ، ص 296 ، ح 6582 و ج 17 ، ص 469 ، ح 23010 / بحارالأنوار، ج 81 ، ص 4 و ج 100 ، ص 98 .

[3] .  کامل‏الزیارات، ص 125 / بحارالأنوار، ج 98 ، ص 66 / مستدرک‏الوسائل، ج 10 ، ص 247 ، ح 11943 .