نمایش صفحات

 

          1 . محمد بن على بن محبوب عن محمد بن أحمدالهاشمى عن العمَرَکِىِّ عن على بن جعفر علیه‏السلام عن أخیه موسى علیه‏السلام قال: سَأَلْتُهُ عَنِ الضَّالَّةِ أَیَصْلُحُ أَنْ تُنْشَدَ فِى الْمَسْجِدِ؟ قَالَ: لَآ بَأسَ.[1]

         على بن جعفر مى‏گوید از برادرم امام موسى کاظم علیه‏السلام سؤال کردم آیا جایز است گمشده در مسجد تعریف بشود؟ فرمود: اشکالى ندارد.

          2 . وَ سَمِعَ النَّبِىُّ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله رَجُلاً یُنْشِدُ ضَالَّةً فِى الْمَسْجِدِ، فَقالَ: لاَ رَدَّ اللّه‏ُ عَلَیْکَ فَاِنَّها لِغَیْرِ هَذَا بُنِیَت.[2]

         پیامبر خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله شنید که مردى در مسجد گمشده‏اى را اعلام مى‏کند. فرمود: به او بگویید، خداوند به تو برنگرداند. همانا مساجد را براى غیر این امور ساخته‏اند.

          3 . و عن شعیب بن واقد عن الحسین بن زید عن الصادق علیه‏السلام عن آبائه علیهم‏السلام فى ـ حدیث المناهى ـ قال: نَهَى رَسُولُ اللّه‏ِ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله أَنْ یُنْشَدَ الشِّعْر أَوْ یُنْشَدَ الضَالَّةَ فِى الْمَسْجِدِ.[3]

         امام صادق از پدرانش در حدیث مناهى نقل مى‏کند که رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: نهى فرمود که در مسجد شعر سراییده شود یا گمشده اعلام بشود.

          4 . و قال علیه‏السلام: جَنَّبُوا مَساجِدَکُمْ... وَالضَّالّةَ.[4]

        دور نگاه دارید مسجدهایتان را از... و گمشده‏ها و پیدا شده‏ها.

          ر.ک: روایت اول «اجراى حدود در مسجد».

 

 

                                                            روایات اهل‏ سنت

          1 . حدثنا عبیداللّه‏ بن عمرالجشمى عن عبداللّه‏ بن یزید عن حیوة یعنى ابن شریح عن ابى‏الأسود ـ  یعنى محمدبن عبدالرحمان بن نوفل ـ عن ابوعبداللّه‏ مولى شداد أنه سمع أبا هریرة یقول: سَمِعْتُ رَسُولُ اللّه‏ِ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله یقول: «مَنْ سَمِعَ رَجُلاً یُنْشِدُ ضَالَّةً فِى‏الْمَسْجِدِ فَلْیَقُلْ: لاَ أَدَّاهَآ اِلیْکَ فَاِنَّ الْمَسَاجِدَ لَمْ تُبْنِ لِهذَا.[5]

         ابوهریرة مى‏گوید: از رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله شنیدم که فرمود: هر کس بشنود که مردى در مسجد اموال گمشده خود را صدا بزند باید به او بگوید، خداوند آن را به تو باز نگرداند، چون که مساجد براى این امور ساخته نشده است.

          روایت دیگرى در نهى از اعلام گمشده در بحث «خرید و فروش در مسجد» خواهد آمد.

          2 . حدثنى حجاج بن الشاعر عن عبدالرزاق عن الثورى عن علقمة بن مرشد عن سلیمان بنبریدة عن ابیه: إنَّ رجلاً نَشَدَ فِى الْمَسْجِدِ فَقَالَ: مَنْ دَعَا اِلَى الْجَمَلِ‏الأَحْمَرِ فَقَالَ النَّبِىُ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: لاَ وَجَدتُ، انّما بُنِیَتِ الْمَسَاجِدُ لِمَا بُنِیُتْ لَهْ.[6]

         سلیمان بن بریده از پدرش نقل مى‏کند که: مردى در مسجد بانگ برآورد: چه کسى شتر سرخ موى گمشده‏ام را دیده است؟ پیامبر صلى‏الله‏علیه‏و‏آلهفرمود: (امیدوارم که) آن را نیابى، زیرا مساجد براى عبادت بنا شده‏اند.



[1] .  التهذیب، ج 3 ، ص 249 ، ح 3 . سند شیخ طوسى به محمد بن على بن محبوب در صفحه 72 ذکر شده است. / وسائل‏الشیعة، ج 5 ، ص 234 ، ح 6426 / قرب‏الاسناد، ص 120 / مسائل على‏بن جعفر علیه‏السلام، ص 156 .

[2] .  من لایحضره‏الفقیه، ج 1 ، ص 237 ، ح 714 / وسائل‏الشیعة، ج 5 ، ص 235 ، ح 6425 / بحارالأنوار، ج 80 ، ص 362
و ج 81 ، ص 8 /
علل الشرایع: أبىره عن محمد بن یحیى العطار عن محمد بن أحمد باسناده رَفَعَه... ج 2 ، ص 319 ، ح 1 .

[3] .  من لایحضره‏الفقیه، ج 4 ، ص 8 . سند شیخ صدوق به شعیب بن واقد ـ  در صفحه 74 ذکر شده است. /
مکارم‏الأخلاق، ص 426 / وسائل‏الشیعة، ج 5 ، ص 235 ، ح 6426 / بحارالأنوار، ج 81 ، ص 12 و ج 73 ، ص 331 .

[4] .  من لایحضره‏الفقیه، ج 1 ، ص 237 / متن و سند کامل این روایت در ذیل عنوان «خرید و فروش در مسجد» آمده است.

[5] .  سنن ابى‏داود، ج 1 ، ص 115 ، ح 473 / در سنن ابن‏ماجه: حدثنا یعقوب بن حمید بن کاسب عن عبداللّه‏ بن وهب عن حیوة مثله، ج 1 ، ص 252 ، ح 767 / صحیح مسلم، ج 2 ، ص 82 .

[6] .  صحیح مسلم، ج 2 ، ص 82 .