نمایش صفحات

 

          1 . عن محمد بن الفضیل عن أبى‏الحسن الرضا علیه‏السلام فى قَول اللّه‏ عَزَّوَجَلَّ «خُذُوا زِیْنَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ»[1] قَالَ: هِىَ الثیاب.

         امام رضا علیه‏السلام در تفسیر آیه «زینت خود را به هنگام مسجد رفتن برگیرید» فرمود: مقصود لباس [خوب و تمیز] است.

          2 . عن أبى‏بصیر عن أبى‏عبداللّه‏ علیه‏السلام قال: سألته «خُذُوا زِیْنَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ» قَالَ: هُوالمشطُ عنَد کلِّ صلاةٍ فریضةٍ و نافلةٍ.[2]

         امام صادق علیه‏السلام در پاسخ به سؤال از معناى آیه: «زینت خود را هنگام مسجد رفتن برگیرید» فرمودند: مقصود شانه زدن موهاى سر و صورت پس از هر نماز واجب و مستحب است.

 

          3 . و روى عن الباقر علیه‏السلام فى تفسیر قوله تعالى: خُذُوا زِیْنَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجدٍ» أنّه لبس أجمل الثیاب فى الجمع والأعیاد.[3]

         از امام باقر علیه‏السلام در تفسیر آیه شریفه «زینت خود را هنگام مسجد رفتن برگیرید» روایت شده که حضرت زیباترین لباس‏هاى خود را در روز جمعه و أعیاد مى‏پوشیدند.

          4 . عن ابى‏جعفر الباقر علیه‏السلام فى قول اللّه‏ «خُذُوا زِیْنَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ» أَىْ: خُذُوا ثِیَابُکُمُ الَّتِى تَتَزَیَّنُؤنَ بِهَا لِلصَّلاَةِ فِى الْجُمُعَاتِ وَالأَعْیَادِ.[4]

         از امام باقر علیه‏السلام در ذیل آیه شریفه «زینت‏هایتان را هنگام مسجد رفتن برگیرید» نقل شده که مقصود اینست: لباس‏هایى را که براى نماز در روزهاى جمعه و اعیاد جهت آراستگى مى‏پوشید، در هنگام مسجد رفتن هم بپوشید.

          5 . محمد بن یحیى عن احمد بن محمد بن عیسى عن الحسین بن سعید عن فضالة بن ایوب عن ابن‏سنان عن أبى‏عبداللّه‏ علیه‏السلام فى قَولِ اللّه‏ِ عَزَّوَجَلَّ: خُذُوا زِیْنَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ قَالَ: فِى الْعِیْدَیْنِ وَالْجُمُعَةِ.[5]

         از امام صادق علیه‏السلام در مورد آیه شریفه: زینت خود را هنگام مسجد رفتن برگیرید، نقل شد که: مقصود: عید فطر و قربان و روز جمعه است.

          6 . حدثنا اسماعیل بن منصور بن احمد القصار عن أبوعبداللّه‏ محمد بن القاسم بن محمد عن احمد بن على الأنصارى عن احمد بن محمد بن خالدالبرقى عن الحسن بن على بن فضال عن ثعلبة بن میمون عن عبدالرحمن بن أبى‏عبداللّه‏ علیه‏السلام فِى قَوْلِ‏اللّه‏ِ عَزَّوَجَلَّ: خُذُوا زِیْنَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ قَالَ: الْمَشْطُ فَاِنَّ الْمَشْطُ یَجْلِبُ الرِّزْقَُ وَ یُحَسِّنُ الشَّعْرَ وَ...  .[6]

         امام صادق علیه‏السلام در معناى آیه «زینت خود را به هنگام مسجد رفتن برگیرید» فرمود: موى خود را شانه بزنید که شانه زدن مو رزق را افزون و مو را نیکو مى‏گرداند.

          7 . قال النبى صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: فى قوله تعالى: خُذُوا زِیْنَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ، النّعل والخاتم.[7]

         پیامبر اکرم صلى‏الله‏علیه‏و‏آله در تفسیر آیه «زینت خود را هنگام مسجد رفتن برگیرید» فرمود مقصود: کفش و انگشترى است.

          لازم به ذکر است که مفسرین احتمالات دیگرى در ذیل آیه شریفه نقل کرده‏اند  که به همین مقدار اکتفا مى‏کنیم.           8 . عن خیثمة بن أبى‏خیثمة قال: کَانَ الحسن بن على علیه‏السلام اِذَا قَامَ إِلى الصَّلاةِ لَبِسَ أَجْوَدَ ثِیابِهِ فَقِیْلَ لَهُ یَابْنَ رَسُولِ اللّه‏ِ لِم تَلْبِسُ أَجْوَدَ ثِیابِکَ فقال: إِنَّ اللّه‏َ تَعالى جَمیلٌ یُحِبُّ الجمال فأتجمل لربِّى و هو یقول: «خُذُوا زِیْنَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ» فَأُحِبُّ أَنْ أَلْبَسَ أَجْوَدَ ثِیابِى.[8]

         خیثمه مى‏گوید: امام حسن علیه‏السلامهنگامى که به نماز برمى‏خواست بهترین لباس‏هایش را مى‏پوشید به او گفتند: اى فرزند رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله چرا بهترین لباست‏هایت را مى‏پوشى؟ فرمود: خداوند زیباست و زیبایى را دوست دارد و من نیز خود را براى پروردگارم مى‏آرایم، چه خداى تعالى مى‏فرماید: زینت خود را به هنگام عبادت در مسجد برگیرید. [بنابراین ]دوست دارم که بهترین لباسم را بپوشم.

 



[1] .  تفسیرالعیاشى، ج 2 ، ص 12 ، ح 21 / به همین مضمون در تفاسیر اهل‏سنت هم نقل شده است، ر.ک: جامع‏البیان، ج 8 ، ص 210 / معانى‏القرآن، ج 3 ، ص 27 .

[2] .  تفسیرالعیاشى، ج 2 ، ص 13 ، ح 25 / نظیر این روایت در کافى با این سند نقل شده است: على بن ابراهیم عن أبیه عن عبداللّه‏ بن المغیرة عن أبى‏الحسن علیه‏السلام، ج 6 ، ص 489 ، ح 7 / من لایحضره‏الفقیه، ج 1 ، ص 128 ، ح 318 / وسائل‏الشیعة، ج 2 ، ص 121 ، ح 1671

[3] .  عوالى‏اللآلى، ج 2 ، ص 29 ، ح 70 .

[4] .  مجمع‏البیان، ج 4 ، ص 242 / بحارالأنوار، ج 86 ، ص 196 ، ح 42 .

[5] .  الکافى، ج 3 ، ص 424 ، ح 8 / شیخ طوسى روایت را با سندش به حسین بن سعید که در صفحه 73 ذکر شده است، نقل مى‏کند، ج 3 ، ص 241 ، ح 29 .

[6] .  الخصال، ص 1 ، ح 268 ، ح 3 / وسائل‏الشیعة، ج 2 ، ص 121 ، ح 1674 .

[7] .  مکارم‏الأخلاق، ص 123 .

[8] .  تفسیرالعیاشى، ج 2 ، ص 14 ، ح 29 / وسائل‏الشیعة، ج 4 ، ص 455 ، ح 5704 / بحارالأنوار، ج 80 ، ص 175 ، ح 2 .