در آیین مسیحیت عده‏اى که گرایش سنتى داشتند با پدیده کلیساى مجازى به مخالفت پرداختند. این مسئله در موارد بسیارى مورد انتقاد اسقف‏ها و کشیشانى قرار گرفت که معتقد بودند اینترنت مردم را از کلیسا دور کرده است و باعث کاهش حضور مسیحیان، در روزهاى یک‏شنبه مى‏شود. به همین دلیل طى اطلاعیه‏هاى مکرر اعلام کردند که هیچ جایگزینى براى حضور در کلیسا وجود ندارد و مسیحیان موظف هستند روزهاى یک‏شنبه به کلیسا بیایند. سنت‏گرایان همچنان معتقدند که اینترنت عامل جدایى مؤمنان مسیحى از کلیسا و قطع رابطه آنان با سازمان کشیشان است.[1]

    کن کلسى، از بنیانگذاران کلیساى مجازى در پاسخ این انتقاد به خبرنگار آسوشیتدپرس گفت: این مهم نیست که مسیحیان به کلیسا بروند یا از طریق اینترنت خود را در کلیسا حس کنند، این مهم است که رابطه آنها با جهان مسیحیت و دنیاى کلیسا قطع نشود. ما باید تصمیم بگیریم که یا رابطه را براى همیشه قطع کنیم و هر روز شاهد کاهش مؤمنان باشیم، یا بپذیریم که این رابطه وجود داشته باشد حتى به شکل مجازى.[2]

    صد البته که مسجد مجازى، آستانه‏اى است براى پر کشیدن به مسجد محله. یک عروج از مسجد مجازى به مسجد واقعى. شاید بى‏جهت نباشد که معراج معنوى پیامبر صلى‏الله‏علیه‏و‏آله از مسجد بود تا به مسجد.[3] و این فرآیند، یک انسان سرگشته از مدرنیته و تبلیغات صهیونیسم را به دامن اسلام آورده و در مأمن مسجد جاى مى‏دهد. ساخت مساجد مجازى، دست کشیدن از مسجد سنتى نیست بلکه در راستاى تعالى ذکر خداست. مگر نه آن است که مى‏توان جوان آشفته در بازار دنیاى دیجیتال را با همین ابزار جذب کرد و پس از زلال کردن فطرت گمشده‏اش، دست او را گرفت و در گوشه‏اى از مسجد فیزیکى گذاشت تا این بار به‏طور واقعى نه مجازى، به‏طور عینى نه فقط ذهنى به استماع حقیقت و کرنش در برابر خدایش بپردازد. آیا جوان غربى‏اى که از اساس، اسم مسجد به گوش‏اش نخورده و یا از مسجد مفهومى بد ـ بخاطر تبلیغات سوء استکبار ـ در ذهن دارد، نباید با استفاده از ابزارهاى جهانى، همو را که در پاى اینترنت نشسته، از حقیقت مسجد آشنا نمود.[4] مثلاً رهبران دین شینتو، با ابزار معابد مجازى، افراد را به معابد واقعى مى‏کشانند. کاهن اعظم معبد «شینگو» در جنوب ژاپن معتقد است:

                       «مردم خصوصا جوانان از خدمات معابد مجازى
                         استفاده مى‏کنند که در بسیارى موارد منجر به بازدید عملى
                         آنان از معبد ما مى‏شود».[5]

    لذا باید نخبگان بر «مدیریت تحول» نظارت کنند و بجاست در همایشى نحوه استفاده ابزارى از مسجد مجازى براى فراخواندن به مسجد حقیقى بررسى گردد. رهبر انقلاب مکررا این را وظیفه نخبگان حوزوى و دانشگاهى دانسته‏اند:

                              «مدیریت تحولات کشور باید در دست نخبگان
                         دانشگاهى و حوزوى باشد و در این روند، علاوه
                         بر معیارهاى جهانى پیشرفت، معیارهاى نور و ملاک‏هاى
                         ویژه نظام اسلامى مورد توجه اکید قرار گیرد».[6]

    و

                              «مدیریت تحولات و هدایت فعالیت‏هایى که به ترمیم،
                         تکمیل و پیشرفت مى‏انجامد باید در دست نخبگان حوزه
                         و دانشگاه باشد».[7]

    جهت روشن شدن موضوع به برخى ایرادات منتقدین احتمالى حضور مسجد در فضاى مجازى اشاره مى‏کنیم. تا هم ضرورت توجه بدان مشخص گردد و هم جایگاه مسجد مجازى و مسجد فیزیکى و نحوه تعامل این دو با یکدیگر آشکار شود.