همه چیز از دست نوشته بالای دخل نانوایی‌ها شروع شد. همان دستنوشته‌ای که با خط نه چندان خوشی روی تکه مقوایی خار چشم آنهایی شده بود که با امید نان نسیه‌ای به نانوایی‌ها می‌آمدند. روی تکه کاغذ نوشته بود: «نان نسیه‌ای نمی‌دهیم.» دستنوشته ای که شاید برای بسیاری بی معنا بود اما عده ای هم فکر کردند نان نسیه نداریم یعنی چه؟ مگر در شهر ما نیازمند نیست؟

توزیع نان صلواتی با نام وسنت پسندیده امام علی(ع) رقم خورده است. بیشتر افراد خیر دوست دارند ۲۱ ماه مبارک رمضان، ۲۸ ماه صفر و ماه محرم نان صلواتی بین افراد نیازمند توزیع کنند. امید است این سنت حسنه تنها معطوف به این روزها نباشد و دستگیری از نیازمندان در ماه‌های دیگر سال هم ادامه پیدا کند:

ایده

توزیع نان صلواتی به نیازمندان به نیت اطعام رمضان، پرداخت کفاره و نذری درگذشتگان

مسئله

عدم امکان دادن نسیه برای خرید نان و مشکل بعضی شهروندان نیازمند در خرید آن

شرح ایده

سنت نان صلواتی این روزها دربین مردم کم‌کم به‌عنوان یک سنت حسنه رواج پیدا می‌کند. پیش از این بیشتر روزه‌داران برای کفاره روزه نگرفتن یا خیرات از دنیا گذشتگان نذر می‌کردند تا نانوایی‌ها نان رایگان به اهالی بدهند. این عمل دربین برخی از مردم شهرستان‌های استان لرستان وکرمانشاه از قدیم رواج داشته است و در ماه‌های مبارکی مثل رجب، شعبان و رمضان در بین اهالی محله‌های قدیمی ما بیشتر دیده می‌شود.

چه خوب است این سنت پسندیده را در شرایط اقتصادی امروز بیشتر رواج داده و حمایت نماییم. امام جماعت می‌تواند به واسطه ارتباطی که با خیرین و بانیان دارد، در احیاء این سنت حسنه در محله خود تلاش نماید. این سنت می‌تواند در ماه رمضان آغاز شود و در همه سال به بهانه‌های مختلف ادامه پیدا کند.

بایدها و نبایدها

شناسایی نیازمندان و مستمندان محله جهت حمایت و پشتیبانی ثابت از آنها

اختصاص نانوایی‌های خاص در شهر جهت توزیع نان رایگان به مستمندان

زینت‌ها و مستحبات

قراردادن صندوق خیریه ثابت ویژه توزیع رایگان نان برای مستمندان در مسجد

پشتوانه نظری

امام خامنه ای(حفظه الله)

“مگر نمی‌گوییم که آن بزرگوار کاری کرد که سوره‌ی دهر درباره‌ی او و شوهر و فرزندانش نازل شد؟ ایثار نسبت به فقرا و کمک به محرومان، به قیمت گرسنگی کشیدن خود؛ «و یؤثرون علی انفسهم ولو کان بهم خصاصه»(حشر: ۹) ما هم باید همین کارها را بکنیم.این نمی‌شود که ما دم از محبت فاطمه‌ی زهرا(سلام‌الله‌علیها) بزنیم، در حالی که آن بزرگوار برای خاطر گرسنگان، نان را از گلوی خود و عزیزانش مثل حسن و حسین(علیهماالسّلام) و پدر بزرگوارشان(علیه‌السّلام) برید و به آن فقیر داد؛ نه یک روز، نه دو روز؛ سه روز! 

ما می‌گوییم پیرو چنین کسی هستیم؛ ولی ما نه فقط نان را از گلوی خود نمی‌بُریم که به فقرا بدهیم، اگر بتوانیم، نان را از گلوی فقرا هم می‌بریم! این روایاتی که در باب علامات شیعه هست، ناظر به همین است؛ یعنی شیعه بایستی آن‌طوری عمل کند. ما باید زندگی آنها را در زندگی خود ولو به صورت ضعیف نمایش بدهیم”.

بیانات در دیدار جمعی از مداحان ۱۳۷۰/۱۰/۰۵