به گزارش پایگاه تخصصی مسجد به نقل از رایزنی فرهنگی ایران در قرقیزستان؛ تعداد مساجد در قرقیزستان نسبت به مدارس بیشتر است که این مورد در شهرهای دیگر (غیر از پایتخت) بیشتر به چشم می‌خورد و این آمار تنها مربوط به مراکز مذهبی است که دارای مجوز هستند و شامل مراکزی که بدون مجوز لازم مشغول به فعالیت هستند، نمی‌شود.
نکته دیگر این که 1000 نفر از شهروندان این کشور با پیوستن به داعش در حال جنگیدن هستند و تعداد نیروهای غیر فعال (سلول‌های خفته) روز به روز در حال افزایش است. ضمن این که تعداد اتباع آسیای مرکزی در سوریه و افغانستان رو به افزایش است. اما مشکل این است که این روند اسلامی‌سازی جمهوری قرقیزستان را به قرون وسطی می‌برد. افرادی با این دیدگاه که برای درمان به مراکز درمانی مراجعه نمی‌کنند و تنها به درمان‌گران مذهبی بسنده می‌کنند کم نیستند یا شرکت کنندگان در برنامه های چوباک حاجی (مفتی سابق) بیش از شرکت کنندگان در برنامه هایی چون کنسرت است.
به گفته «آینورا آرزیماتوا»، کارشناس علوم سیاسی و کارشناس علوم دینی این مسئله به فقدان آموزش کافی و داشتن ایدئولوژی جایگزین بر می گردد. وی افزود: طبق قانون اساسی، قرقیزستان یک کشور سکولار است و پس از اعلام استقلال این پروسه آغاز شد. در حال حاضر این روند به برکت حمایت‌های مالی کشورهای عربی علاقمند به چنین سناریوهایی رو به رشد است.